3de dag Bangkok

Na het ontbijt zijn we in het hotel naar een Nederlandse receptie gegaan om te kijken of we een canaltour konden maken. De man van 333-travel had al geen goede indruk gemaakt gisteren bij Ruud. Erg opdringerig en wou precies weten wat we gingen doen in Thailand. Ruud zei dat we zelf al alles hadden geregeld en wou hij meer weten wat en of het al betaald was enzo. Daar moet je bij Ruudje niet aankomen en was al meteen geirriteerd naar die man toe. Dus vanochtend was diezelfde meneer erweer, dus wilde hij er niet naartoe. Wij toch naar binnen gegaan en vroegen om een canaltour die dan 950 baht p.p. zou kosten. Maar die was vol zei hij (na een telefoontje te hebben gepleegd). Wou wel iets anders voor ons regelen maar we zeiden dat we zelf wel zouden kijken. Eenmaal buiten hebben we een taxi geregeld naar het kanaal om zelf iets te regelen. Die mensen hebben altijd wel hun eigen mensen waar ze ons brengen zonder te vragen. Maar dit keer kwam het wel goed. Voor 500 baht p.p. hebben we 1 1/2 uur gevaren in een Longtaiboot met z'n drietjes. Wat een armoede zie je aan de huisjes zeg. Soms denk je erbij dat het huisje het niet lang zou redden omdat je de palen in het water ziet verrotten en sommigen al gebroken. Stukken huis die al schuin staan, gewoon doodeng om daar te wonen. We hadden ook wat voer gekocht voor vissen. Bij een bepaalde plek waar mannen en monniken stonden bleven we stilliggen. De monniken kwamen met brood en ik dacht, dat hoef ik niet, heb geen honger. Maar ze wezen naar het water en ik schrok me rot zeg. Allemaal grote vissen wild in het water. We hadden dus al zelf voer gekocht en Mariska gooide een handje in het water. Dat schoot niet op en de man van onze boot zei dat ze het zakje een beetje moest leeg keren. Zo, dat hoefde je de vissen niet 2x te laten zien. Ze vochten om het voer alsof ze bijna dood gingen van de honger. Onderweg kwamen we regelmatig een hele grote 'leguaan' in het water, onder de huizen en aan de kant tegen. Je moet goed kijken dan kan je zien hoe lang die wel zijn op de foto. Ze zijn niet gevaarlijk en eten het vis uit het water. Onderweg nog een bootje tegengekomen met een vrouw met souveniertjes in haar bootje en drinken. Heb er een leuk bootje (zoals het vrouwtje) met vrouw en fruit gekocht als souvenier. En die vrouw vroeg of we drinken wouden maar dat hadden we al bij ons maar of we ook een biertje voor de 'kapitein' wilden. Nou, het was een vriendelijke man die rustig over het water ging en de golven probeerde te vermijden, vergeleken met andere boten die erg snel gingen. Wij konden alles heel goed bekijken en zien. Dus uiteraard een biertje voor de 'kapitein'. Hij blij wij blij toch? Vonden het een leuke ervaring weer. Eenmaal terug liepen we op straat en uiteraard weer allemaal tuktuks om ons heen. Je wijst de ene af of de andere sluit aan. Ze vroegen allemaal 200 bath voor wegbrengen maar dat was vergeleken met een taxi van 100 bath erg duur. Ruud heeft uiteindelijk eentje gevonden die het deed voor 100 bath. Nou, dat hebben we geweten zeg. Het leek wel een dodemansrit. Ik denk dat hij dacht, jullie willen goedkoop nou dan zal ik laten zien wat ik kan. Hij racede tussen de auto's en brommers alsof zijn leven ervan af hing. Dat gevoel hadden wij in ieder geval wel. Maar het was wel kicken hoor. Mariska vond het prachtig. Met veel elkaar knijpen en gillen en whoooo geroepen hebben kwamen we weer in ons gezellige straatje van gisteravond. We hadden ondertussen weer honger gekregen en Mariska en Ruud, de cultuurbarbaren, moesten en zouden naar McDonald. Pfff belachelijk hoor. Ik ben erbij gaan zitten maar niets genomen. Ik ga op de markt aan een kraampje eten zoals het hoort toch. Nou, kraampje het was meer een karretje waar ze achter kunnen lopen. Heerlijk gegeten, mihoen met kip, ei en groenten voor 50 baht/1,30 euro. Beter dan die vieze patat met mcnuggets en hamburger die ik het hele jaar door kan eten. Nog even het straatje overgelopen kwamen we een indische man met tulband tegen die vertelde dat hij een waarzegger was. Moet je met Ruud aankomen hihi. Maar hij zei dat hij zich wou bewijzen door te zeggen hoe mijn man en mijn moeder heette zonder te betalen. Ik samen met Mariska met die man mee. In een straatje gingen we zitten en hij begon dat ik een cijfer onder de vijf moest zeggen en kreeg een papiertje gevouwen in mijn handen. Ik zei 3 en dat stond op het papiertje echt waar. En toen vroeg hij of ik een bloem wou zeggen. Ik zeg roos en dat stond op een ander papiertje. Nou ja zeg. Hij zei dat ik een gelukkig gezicht had maar niet gelukkig in mijn hart omdat ik mijn familie mistte. Ik dacht, nou, een beetje dan. Want ik vind het hier toch ook wel leuk voor 3 weekjes. Toen vroeg hij of ik wat geld in een map wou doen. Ik zei dat ik geen geld had, maar dat was voor de arme weeskindjes. Toen zei hij dat Mariska Ruud moest roepen. Maar dat deden we maar niet. Daar hoef ik echt niet mee aan te komen bij mijn mannetje. Dus we zeiden sorry en gingen weg. Lekker snugger weer van mij he, hihi. Toen weer naar huis gegaan en lekker gedoucht en haartjes gewassen, dan zijn we klaar voor morgenochtend want we moeten om half zeven opstaan. We hadden een leuk jurkje aangedaan en schoenen met sleehak en Mariska met hakken. We dachten een taxi te nemen. Wilden ze ons niet meenemen onder de 150 baht want het was om de hoek zeiden ze. Dus wij gaan lopen. Nou, je wilt de straten hier niet zien hoor. Merendeels op de straat lopen want er staan allemaal eettentjes enzo en op de weg was het erg druk met verkeer. Ze zeiden dat het 5 minuutjes lopen was, maar het hakken aan kwam het op 20 minuten. Arme Mariska heeft nu blaren op de zijkant en onder haar voet. Arm kind. Eenmaal bij het hotel waar we gingen eten was het me daar toch een mierenhoop van mensen zeg. Bij de liften moest je in een rij staan om binnen te komen en dan werden we erin gepropt. Eenmaal boven, na 2x lift en zoeken waar we moesten zijn, kwamen we aan. We hadden een plaats bij het raam gereserveerd. En je raadt het al, dus niet. Dan moest je wel een week van te voren reserveren en niet 1 of 2 dagen tevoren. Maarja, wat moet je he. Het buffet was ook niet veel bijzonder en Mariska is op haar blote voeten in het restaurant gaan lopen (en verder tot aan de hotelkamer toe) want het ging echt niet meer. Wel leuke foto's gemaakt met verklede mensen en poppen wat je ziet op de foto's. Dat was het leukste van alles. Wij adviseren dit aan niemand hoor. Maar het uitzicht 2 verdiepingen hoger was wel adembenemend. Erg mooi. En helemaal bovenin op de 83ste verdieping kon je buiten staan en daar draaide de verdieping rond. Mooi hoor. Weer naar beneden in de rij voor de lift en gepropt als sardientjes in een blik eindelijk weer buiten. Meteen een taxi genomen en niet veel afgedingd want Mariska kon echt niet meer. Eenmaal in het hotel even wat anders aangetrokken, bakkie koffie in de Lobby en nu weer in de kamer. De koffers zoveel mogelijk klaargemaakt en op tijd naar bed.

Suze, ik ga zeker op zoek voor je olie. Opium geur toch? En Karin, zeker weten dat ik bij een tempel een wierook voor je ga opsteken. Sorry, stond er niet bij stil, stom he. Maar komt goed meis. We denken aan je hoor. Christel, je broer kan goed van zich afbijten, zelfs ik wordt er makkelijker in om ze af te schepen. Maar we zeggen wel eerlijk, zijn alleen de tuktuk's, taxi's en de mensen die willen dat je naar een kleermaker gaan (meestal Indo's). De rest van de Thaise mensen laten je wel met rust, laten je rustig kijken bij de winkels of wat dan ook. Zijn totaal niet opdringerig gelukkig. Dat hebben we wel genoeg meegemaakt in Spanje en Turkije.

We hebben een grote taxi kunnen regelen voor morgenochtend want er moeten nu ook weer 3 koffers mee om naar onze volgende bestemming te gaan, ongeveer 2 uur rijden. En nu maar duimen dat ie wel op komt dagen en anders moeten we op zoek naar een ander helaas.

Weer een heel verhaal, maar toch wel leuk toch> En anders heb ik in ieder geval een dagboek voor onszelluf hihi.