19de dag Bangkok met fietstocht

Hallo allemaal. Vandaag zijn we al weer 21 jaar getrouwd. Dus een ‘volwassen huwelijk’. Toch een paar keer teruggegaan met onze gedachten over één van de mooiste dagen van onze leven (na onze 2 mooie meiden natuurlijk). We zijn begonnen om toch maar even een tijd te nemen om in het zwembad te gaan. Gelukkig waren we de enigsten hihi. Het water was heerlijk en niet dieper dan 1 meter. Was wel grappig om zo over Bangkok te kijken. Nog even gezont (zowaar was er af-en-toe een zonnetje en die is dan wel verschrikkelijk héét) en ons klaargemaakt om om 13.45 uur in de lobby samen te komen. Er waren nog 2 stelletjes Nederlanders en 1 stel Zweedse en nog een stel. We waren dus met 11 man en 2 begeleidsters. In de garage van het hotel stonden een heleboel fietsen en daar konden we er eentje pakken. We moesten we in 1 lijn fietsen, dus niet naast elkaar. We moesten eerst een stukje drukke weg fietsen. Dat ging best wel goed. Er zijn geen banen hier en alles gaat door elkaar. Maar toch blijft iedereen wel op afstand. Op een gegeven moment afgeslagen in een klein steegje van amper 1 meter breed. Dan zie je dus echt hoe de mensen daar leven zeg. Benne wij blij dat we in Nederland wonen. Dat hebben we trouwens wel vaker gedacht sinds we hier in Thailand zijn. We fietsten constant door kleine steegjes waar de mensen hun afwas doen, koken en leven. Best krap, een enkel keertje afstappen omdat het toch wel erg smal was. Vooral ik stapte best wel vaak af omdat ik dan een beetje ga zwabberen met me fiets om een rechte lijn te fietsen hihi. De mensen blijven toch wel vriendelijk terwijl je praktisch in hun woning staat. Kinderen zeggen gedag of zwaaien, zo lief. We gingen met een pont over om naar de overkant te gaan waar de mensen vooral wonen. Waar wij dus verblijven is meestel hun werk en wonen over de rivier. Is weer een heel andere pont dan bijvoorbeeld bij het IJ in Amsterdam. Een paar kleine hekjes en een dak. Als er een wat grote ‘boot’ langskwam moesten de meisjes de fietsen goed in de gaten houden anders zouden de fietsen zo het water in glijden. Verder fietsen door de kleine straatjes. We stopten ook wel regelmatig. Eerst bij een markt waar ze vis, groenten en kruiden verkochten. Even over heen gelopen. We kregen ook een soort snoepje. Het was een oranje vierkant harig blokje. Het smaakte als een lange vinger. Best lekker en het gaf weer ‘geluk’. Ze hebben wat geluk hoor, die Thaise mensen. Alleen is het voor een buitenstaander moeilijk te zien. We gingen verder en stopten bij een tempel. Toch een heel ander soort dan dat we gewend waren, dat zie je wel aan de foto. Het meisje zat wel een en ander uit te leggen maar was best wel moeilijk te verstaan. Wat je het meeste hoort is dat het geluk en voorspoed geeft. Verder gefietst door de kleine steegjes en scherpe bochtjes. Er zijn hier best wel veel katten en Ruud reed per ongeluk over een baby-katje. Hij rende opeens over. Ruud schrok, stopte en het katje stond gewoon weer op en rende gauw weer de bosjes in. Maar hij piepte niet dus het zal wel meegevallen zijn. We kwamen in een klein parkje die het parkje van de moeder heette. The Princess Mother Park. Het was eerst een militaire basis maar sinds 1983 een historische park en museum voor toeristen en voor leerzame historie voor de mensen en de schoolkinderen. We stopten daar even voor wat drinken en een chippie. Er kwam weer en rits van schoolmeisjes in schooluniformen langs en dacht, laat ik daar een foto van maken. Nou, dat vonden ze wel prachtig en ze gingen er helemaal voor staan. Een meisje zei zelfs na de foto, I love you en ze gaven een teken met hun hand dat we na moesten doen. De pink, wijsvinger en duim omhoog. En we werden vriendelijk giechelend uitgezwaaid. Nou, weer verder naar een volgende markt. Daar waren ze vooral bezig met bloemen. Ze maken voor de kleine tempeltjes die veel bij huizen of langs de weg staan, een ketting van bloemen in geel en wit. Je ziet ze ook vaak in de taxi’s en bij de vele, vele foto’s van de koning en koningin. Het brengt… je raait het al denk ik, geluk en voorspoed en eerbied. De kleine tempeltjes, is eigenlijk een paaltje met een klein huisje erop in goud en rood met allerlei poppetjes erbij. Die zijn er voor om de geesten van de overledenen te eren of de goede geesten te eren. Ze zetten er ook vaak drinken en eten bij. Hier in het hotel staat ook een tempeltje met zelfs popcorn erbij. Weer verder door de smalle steegjes, langs een busstation naar de pont om weer over te steken. En al gauw waren we weer in ons hotel. Het ging het goed, niets gebeurd en we waren eigenlijk niet bang voor de drukte. We waren precies op tijd thuis. We hadden gelukkig heel mooi weer gehad onderweg (zeg maar één van de mooiste qua zon). Ik heb een foto gemaakt dat je vanuit onze slaapkamer ziet dat er weer een bui op komst was. We kregen nog een verfrissend doekje die ik ook even over mijn armen haalde en die was helemaal bruin van de vervuiling. Dus gauw opgefrist en we zijn in het hotel blijven eten. Op de 25ste verdieping weer, want dat is toch wel mooi, ondanks dat het een oud, versleten hotel is. Er was een feest gaande dus hadden nog net een tafeltje. Daardoor hebben we best wel lang op ons eten moeten wachten, maarja. Eindelijk een gewoon stukje vlees genomen. Er was weer live-music en toen begonnen ze ook karaoke te doen. Ze konden wel wat zingen maar bepaalde klanken gingen toch de verkeerde kant op. Dus het was wel genoeg voor ons en toen weer naar onze kamer gegaan. Morgen nog een dagje winkelen, Mariska heeft een paar schoenen op het oog die ze heel erg graag wilt hebben. En dan voor de laatste keer onze koffers inpakken.
Nou Desiree, wij willen ook wel naar huis want missen je ook hoor. En ben wel benieuwd naar je roti.
Schoonmoedertje, dus weer lekker gewandeld met de 'oudjes' hihi. Zo lief, dat er toch nog zulke mensen zijn zoals u die de moeite nemen om met deze mensen een wandelingetje te maken. Vooral als het lekker weer is. Kan je toch zien wat een bijzonder en lief karakter u hebt omdat dit te doen.