Elfde dag, aankomst in Curaçao

Vanmorgen dus vroeg op, om 04.00 uur ging de wekker. We hadden alles al praktisch klaar, dus om 4.30 uur gingen we ons uitchecken. Op het moment dat we bij de concierge stonden, keek ik naar buiten en zag net een taxi komen aanrijden die voor het stoplicht voor ons hotel stopte. Waarschijnlijk zag hij ons kijken dus kwam aan de kant. Nou, dat kwam ff mooi uit. Konden zo instappen. Onderweg vroeg hij welke terminal en vliegmaatschappij wij vlogen. United Airlines en terminal B. Hij naar terminal B maar daar stond geen United Airlines. Hij zei, ik denk dat het terminal D moet zijn. Paar minuten verder rijden. Komen we daar aan en inderdaad, daar staat United Airlines. Taxi weg, wij kijken op het bord, maar onze vlucht van 7.00 naar Miami stond er niet op. Begint weer lekker. Maar we werden verwezen naar een mevrouw en die zei, ja hoor, je moet naar terminal B. Maar waarschijnlijk gebeurt dat vaker want we konden op een busje wachten die ons daar naartoe bracht. Geregeld. Koffers ingecheckt en Gate D opgezocht. We hadden nog 45 minuten dus een broodje en een bakkie koffie zou niet gek zijn. Eenmaal gekocht gingen we een plekkie zoeken met een tafeltje voor de koffie. En je raadt het misschien al... Ruud zet de koffie neer, tas valt van zijn schouder en mijn koffie lag op de grond. Een jongen tegenover ons kreeg ook wat druppels koffie op zijn gymp. Hij kijk ons verdrietig aan maar zijn vader zei, kan gebeuren maakt niet uit. Pff, gelukkig geen boze mensen. Servetten opgezocht en zo goed als het maar kan opgeruimd. Gelukkig was het donkere vloerbedekking dus viel het niet op hihi. Dan maar voor mij koffie in het vliegtuig. We moesten 3 uur vliegen naar Miami en door naar Curaçao voor nog eens bijna 3 uur. We hoefden onze koffers tussendoor niet op te halen want ze zouden het zelf doorsluizen naar het vliegtuig. Oke, lekker makkelijk en dat gaat snel. Want we konden doorlopen bij Miami en binnen 1 uur vlogen we al weer richting Curaçao. Onderweg nog wat foto's gemaakt van de landing in Miami, de kustlijn van Miami en het luchtruim. Wat is dat altijd toch een prachtig gezicht, die wolken hoe dat eruit ziet van dichtbij. Ook wat foto's onderweg naar Curaçao van de prachtige zee/kustlijn. Is toch weer een heel ander gezicht boven dan dat je ervoor staat he. Nou, op Curaçao aangekomen naar de Immigratie. We kwamen de roltrap af en..... wat een mensen zeg. Zo chaotisch allemaal en ze stonden ook nog voor de roltrap. Dat was wel een beetje eng, want je kan geen kant op als je beneden bent. Gelukkig beetje duwen en we waren in ieder geval van de roltrap weg. De mensen achter ons kwamen ook in de knel. Nou... ff dringen (blijkt achteraf toch een soort rij te vormen maar hallo, ga niet weer uit onze chaotische rij hoor) en uiteindelijk de stempel gekregen dat we Curaçao binnen mochten. Nou, wachten op de koffers. Op de koffers. Huh.. iedereen is al weg uiteindelijk en wij hebben geen koffers. Nééé, waar zijn ze. Wij naar een soort balie, waar wij de klok hebben en de mensen de tijd (het is Curaçao dus ff chillen he, rustig aan). Maar ze zijn wel vriendelijk, dat moeten we ze nageven. De man vertelde ons dat onze koffers een vertraging hadden maar dat ze nagezonden zouden worden naar het hotel rond 21.00 uur. Het was nu 15.00 uur. Nou oke, niets aan te doen dan alleen maar hopen dat we ze vandaag nog krijgen. Op naar de autoverhuur om de auto op te pikken. En weer, wij hebben de klok en hun hebben de tijd. Na meer dan 1 uur in de rij te hebben gestaan (waren maar 6 mensen voor ons hoor) was Ruud toch wel snel klaar. Wat al die andere mensen gedaan hebben, we weten het niet. Nou, papiertje mee, naar buiten bij een klein hokje wachten tot er iemand ons komt helpen. Weer een vriendelijke man die ons naar onze auto bracht. Even een rondje samen gemaakt en alle krasjes en deukjes aangekruist op een papier waar een auto-tekening op stond (man, maak er een foto van, dat is sneller) heeft Ruud ondertekend en op weg naar eerst een simkaartje regelen. Want zonder internet kan het in deze tijd niet meer he. We moeten kontakt houden en Paultje moet haar verslag maken en dan hebben we internet voor nodig. Het eiland is niet zo groot en een rechte weg (eventjes verkeerd gegaan maar snel gecorrigeerd) bij het kantoortje aangekomen. Een kaartje gekocht, mevrouw heeft ons goed geholpen om hem te activeren (zonder klok dus rustig aan hihi) en eventjes daarnaast bij Starbuck een kopje koffie met tosti/cake gegeten. Want we hadden natuurlijk wel weer honger. Laatste broodje was 6.00 in de ochtend en nu was het al 17.00 uur. Jullie even gemeld dat we geland waren en op zoek naar ons hotel. Was ook wel gauw te vinden want nu kon ik via internet googlemap gebruiken. Ideaal hoor, heeft ons ook zo goed geholpen in New York, we waren zonder google echt steeds verdwaald. Komen we toch in een mooi hotel zeg. Een zacht warm briesje ging door de open lobby en je keek meteen over het zwembad de zee in. Wauw. Wat een plaatje zeg. Het Marriott Beach hotel. De vrouw aan de receptie was zeer behulpzaam en gaf ons nog wat papieren waar we zoal naartoe konden gaan. We kregen ook nog een heerlijk koud biertje gratis aangeboden bij de receptie (helaas, ik hou niet van bier maar uit fatsoen een paar slokjes genomen en de rest voor Ruud). We vertelden dat de koffers later zouden komen dus ze adviseerde dan een kwartier eerder in de lobby te zijn. Nou, dan gaan we maar niet op zoek naar een eettentje en blijven we maar in het hotel eten. Voor 1 keertje dan he, want de prijzen pfff, laat maar. En we hebben verschillende restaurantjes op internet gevonden en gehoord van mensen die al hier zijn geweest. Aan de bar (gedeeltelijk ook in het zwembad) even wat gedronken en met de barjongen wat gepraat. Want dat is trouwens wel lekker, ze kennen hier allemaal Nederlands. Was dit dan wel een Nederlandse jongen op stage voor een paar maanden. Ik zei nog tegen hem, dit is geen straf om hier te werken zeg. De ene kant kijkt hij op de bar, dan weer op het zwembad en dan weer op de zee. En wat een heerlijke avond zeg, qua temperatuur. We hebben buiten gegeten. Was er heerlijk weer voor maar wel erg donker. Je kon praktisch niet zien wat er op je bord lag, wat ook eigenlijk weer niet prettig was. Maar het was lekker en daar gaat het om. Nog even rondgelopen in de lobby waar je nog meer restaurants zag, een casino en een ijssalon. Er was een jazz-bandje aan het spelen met een zangeres die echt leuk zong. We gingen bij de receptie zitten wachten, ff internetten, en om 21.15 uur, jaaaa daar kwamen onze koffers. Mensekinderen wat kan je dan blij zijn zeg pfiew. Ik liep echt naar die jongen toe, die druk naar de labels zat te kijken, van Yesss there they are. Hij ook een grote glimlach en wilde het naar onze kamer brengen maar nee joh dat hoeft niet. Achteraf wilde hij het natuurlijk doen voor een fooitje, sorry, niet bij nagedacht. Ze hebben hier trouwens guldens weer he. Zo raar, zeg steeds euro's. Maar we hadden wel gewisseld maar er werd wel steeds, bij Starbucks en de bar, met dollars gerekend. Dus we vroegen die jongen wat nou beter was. Hij zei dat de grote bedrijven vaak in dollars rekenen omdat er zoveel Amerikanen hier naartoe komen. Ja, voor hun is het maar 3 uurtjes vliegen. Dus volgende keer misschien toch maar dollars halen. De kamers zijn trouwens wel aan een opknapbeurtje toe hoor. Net als je de tafels ziet buiten en de afwerking als je beter kijkt. Het is een beetje verouderd, voor vooral de naam Marriott, maar wat maakt het uit. Het is een mooie ruime kamer dus kunnen makkelijk de koffers kwijt. Zo, dit was mijn eerste verslag in Curaçao. Het zal waarschijnlijk wel een stuk korter worden elke dag, want elke dag gaan we zonnen, en zonnen en eten en zonnen en eten en drinken hahaha. Heerlijk even relaxen voordat we weer naar huis gaan. En hele mooie foto's maken